Idol! I love you!!! Mahal na kita talaga!

Ang sakit sa tenga teh! Maririnig ka ba nyan sigaw ka ng sigaw?! Oo na, fan ka na fan! Sipain kita jan nang lumipad ka sa kinatatayuan mo. Haay… bakit ba ganyan mga fans. Oo na gwapo naman talaga ‘yang tinitiliian mo eh pero tao rin yan noh, kapareho naten. Wala ngang masama sa paghanga pero wag namang grabeh. Weh?

Ganyan ako mag-isip dati, well, nag-iba ang lahat ng mapanood ko si Ji-hoo sa Boys over Flowers. At nabuhay ang katawang lupa ko nang makilala ko si Coco Martin sa ‘Tayong Dalawa’ sa Teleserye sa ABS-CBN. Ewan ko, ganun nga siguro ang mga tipo ko. Well, di nga bawal humanga. At di rin naman ako grabe humanga noh, di tulad nung ateng na yun na nakakabingi ang tili!  Speaking of paghanga, san nga ba nagsimula ito? Try ko kaya itanong kay kuya kim noh? Hehe! Kasi ka twitter ko yun. Alam ko lang kasi meaning. Paghanga—from the root word ‘hanga’ in English ‘admiration; amazement, astonishment’. Karamihan naman na hinahangaan ay mga artista. Buti na lang may twitter na ngayon, so I can follow them! ^_^

Kaso KJ si Coco Martin, masyadong private ang life, nakita ko twitter nya aba at naka private. Pero follow ko pa rin, kaso hanggang ngayon di pa rin ni aapprove. ~_~

Sana huwag nating kalimutan na tao din silang tulad naten. Mas naipakita lang nila talent nila sa telebisyon, movies or kahit saan basta actingan. Tayo din naman ay may sari-sariling talent na dapat nating lalong pag-ibayuhin. Ako may talent ako sa pagkanta, pagsayaw at pag-arte (weh?), pero mas pinili ko kung saan ako nasanay at iyon ang trabaho ko ngayon. Sanayan lang ‘yan, at kung saan ka mas kumikita. Nakakapagod na nga rin itong trabaho ko, pero makahanap naman kaya ako ng ibang trabaho na kaya ko at nakakasweldo ako ng kapareho ngayon or mas malaki pa? Di’ba? Ganun din sila. Yes, let’s be proud of them. But be proud of yourself first, or let’s say, make your self be proud of yourself first. ^___^

Totoo naman talaga na kapag ika'y nalalasing lumalabas ang kakaiba mong katangian. Minsan yung tahimik nagiging makulit, palatanong, o kaya ay nagiging madaldal, at minsan ayun kinakausap na ang crush niya na di man lang niya madikitan pag normal siya. Naalala ko pa nung mga araw na ako ay tumotoma pa, college days... Kahit na mas madalas ako ang natitira na matibay, siguro marunong lang akong magtago ng kalasingan. Ako, pag nalalasing palatanong lang ako, ang naaalala kong tinanong ko sa mga kasamahan ko noon, "Paano mo ba malalaman kung lasing na?". Tapos sinagot ako "Pag nagiging makulet na. Ikaw nga di halatang lasing na eh." Natawa lang ako, kasi pag dineny ko pa na lasing na nga ako, mas mahahalata nila. Di'ba karamihan naman sa mga nalalasing hindi nila inaamin na lasing na sila. At iba na rin pakiramdam mo pag alam mong may tama ka na, feeling flying in heaven ka na, na parang ika'y isang balahibong nililipad ng hangin o dahon na dahan-dahang bumababa sa lupa. Marami pang mga kakaibang bagay ang nagagawa ng tao pag nalalasing na, ilan nga dito ay ang mga sumusunod:

1. Umiiyak kahit walang dahilan. (Marami akong kilalang ganito pag nalasing.)

2. Nagbibigay ng advice sa kapwa lasing. (Ayos!)

3. Kumakanta ng pasintunado. (Lalo na sa mga videoke bar.)

4. Tinatawagan /tntxt ang ex para makipag-usap ng walang sense. (Asa naman.)

5. Nai-inlove na lang ng bigla. (Malalaman mo 'pag kakaiba na ang titig sa'yo.)

6. Ginagawang unan ang inidoro. (At tumatawag ng uwak!)

7. Nagiging galante. (Tapos pag natauhan na ubos na pala ang pera...)

8. Ikinikwento ang buhay ng buong angkan.

9. Nagiging English speaking kahit wrong grammar.

10. Panay ang sabi ng “hindi na ako iinom!” habang nagsusuka pero syempre salitang lasing lang yun dahil kapag wala ng hang-over “sarap tumagay” naman ang sasabihin.

Ilan lamang iyan sa mga kakaibang katangian ng tao pag nalalasing. Yung iba nga mas malala pa. Pero hindi ako naniniwala na pag nalasing ka na, hindi mo na alam ang ginagawa mo. Alam mo, kaya lang hindi mo rin minsan kontrolado ang sarili mo dahil sa sobrang kalasingan at dahil hilo ka na rin. Pero kanya-kanya namang opinyon yan eh. Nasasabi ko lamang ito dahil sa aking karanasan. Sabagay, hindi pa naman ako nalalasing ng ganun kagrabe. Ang last na nalasing ako ay nung gumawa ako ng sarili kong taho sa mug. Sobra naman kasi talaga ang ininom ko, nakaubos ako ng isang bote ng Generoso, tapos ininom ko pa yung natirang Emperador ng mga kasama ko. Sila nagpapaka emo na, ako nag-aalala sa masasayang na alak, kaya pinilit kong ubusin...haha! Tamang gawain nga naman... Mula nun, di na talga ako uminom ng napakarami. Isang beses pa lang naman na nagyari na pinagsama ko ang dalawang alak sa isang inuman... Well, marami nga sigurong makulit pag nalalasing. And confirmed isa ako dun... in a minor way! *LOL*

"Asan na ba siya?" "Baka andun sa kanila naglalaba pa!"
"Tara! maglaba tayo sa tabing-dagat. Sarap siguro maglaba dun..."

 I still remember these lines. The lines that made me laugh and smile all the times. And the strange feelings that comes along with every laugh. That feeling I ignored for a long time, but I know that I have to let it out. Those times... Those memories that make me smile for a moment. And makes me realized that I am being loved by someone. The love story that starts with those lines is the love story that I kept in my golden book called "heart". This love story didn't start with a pleasant "once upon a time", but with a complicated scene. We didn’t expect a happy ending because we are staying in a happy beginning. We almost lose hope because of the villains but then, great hearts still won the fight.

I can't imagine that I am typing these words. Maybe I really missed him right now. He works at night and I am on day. We still managed to meet, but time is still short. The only moments we are together is every weekends. We always want to be together like those times that we are not yet married. But now that we are already a family together with my son, we still don't have our time. How I wish that everything will going to be normal. The only dream that I want… A simple life. Those days, those times and those memories will always be kept to my heart. "...kahit maputi na ang buhok naten..."

“Trust is like a vase... Once it's broken, though you can fix it the vase will never be same again.”

Ang hirap talagang tanggapin, na once na nagtiwala ka, tapos masisira lang nung taong pinagkatiwalaan mo, di mo na maibabalik yung tiwalang binigay mo noon. Although mapapatawad mo nga siya sa kasalanang nagawa niya, mahirap pa rin talagang ibalik yung dating pakikisama mo sa kanya. I experienced this so many times, pero di pa rin ako nadala. Madali pa rin akong magtiwala. This is not about love life; it's about the person whom I really trust. Na sa sobrang tiwala ko sa kanya ilang beses ko na siyang binigyan ng pagkakataon, pero inuulit niya pa rin yung pagkakamali niya noon. Like what I've said earlier, I experienced this so many times, with my friends, the person I onced loved, my sister, my brother. It's really hard to fully trust someone. Minsan na rin akong nawalan ng tiwala kahit kanino na halos di na ako magkaroon ng kaibigan dahil kahit sino 'di ko na pinagkakatiwalaan.

I once had a friend, or should I say best friend. Of course, when you treat someone as your bestfriend you trust her. She knows all my secrets, and I know hers too. But one time binunyag niya ang sekreto ko accidentally. Kumalat yung information na yun sa iba pa naming friends ng di ko nalalaman. Although I know her secrets too, I never did the same thing to her. Hinayaan ko na lang na marealized niya ang pagkakamali niya. I cannot detail what happened. I get disappointed and from that day I cannot trust her anymore. I cannot trust someone or somebody anymore, even my family. I felt like a lonely person, no one to talk to just my pen and paper. Medyo bata pa ako noon, kaya ganun na lang ang drama ko. Hayness, tama na ang flashback. Ang alam ko lang binaon ko na yun sa limot but not the thought of it.

Now that I'm matured enough to think, I'm open-minded about these things. It's really hard to put your trust back to the person who ruined it. I really felt disappointed right now. I hope and I am praying that this person I'm talking about will realized the consequences of what she has done.